هر روز از گوشه و کنار جهان اخبار تازه ای از فواید تای چی بگوش میرسد. هراز چند گاهی نتایج تحقیقات یک گروه دانشگاهی یا پزشکی در نشریات یا سایت های معتبر پزشکی منتشر میشود که در آن فایده یا کاربرد جدیدی برای تای چی چوان مطرح شده است. درمان بیماریهای خاص یا صعب العلاج، پیشگیری از برخی ناراحتی های جسمانی، افزایش سلامت و استقامت عمومی بدن، افزایش قدرت حفظ تعادل در سنین بالا، درمان ناراحتی های روحی و روانی، و ۰۰۰
واقعا چرا تای چی چوان که یک هنر رزمی است در زمره طب مکمل قرار گرفته است؟ چرا تای چی چوان را داروی متحرک مینامند؟ آیا نتایج تحقیقات مرکز پزشکی نیوانگلند در بوستون آمریکا را بیاد دارید که مطایق آن چنین نتیجه گیری شده بود : تمرین طولانی مدت تای چی چوان، اثرات جالبی در بهبود تعادل، انعطاف پذیری، و سلامتی قلبی و عروقی داشته و احتمال زمین خوردن در سنین بالا را کاهش میدهد؟
امروزه با گسترش زندگی ماشینی و استرسهای ناشی از آن که تمامی سطوح جوامع بشری را تحت تاثیر قرار داده است، یافتن راهی سالم و بدون آسیب دیدگی برای جبران صدمات روحی و بهبود سلامت عمومی بدن، اجتناب ناپذیر میباشد.
هر روز به خودروی بهتر و سریعتری فکر میکنیم، هر روز بدنبال کامپیوتر پیشرفته تری هستیم، سرعت اینترنت برایمان خیلی با اهمیت است، شماره گیری سریع در تلفن ها مزیتی بشمار می آید و۰۰۰ در تمامی زمینه ها سرعت، سرعت و سرعت است که مطرح میشود.
آیا با این همه سرعت به کجا قراراست برویم؟ ما انسانها در این میان چه نقشی داریم و زندگی پرسرعت مارا به کجا می برد؟
آیا لازم نیست قدری از سرعت خود بکاهیم و اندکی به خود و اطرافمان بنگریم؟
بله باید عاملی در ما این وضعیت را ایجاد کند. لازمست گاهی لحظات را درک کنیم و زندگی مان را بهتر احساس نماییم. ولی چگونه؟
تای چی چوان میتواند پاسخ مناسبی برای این پرسشها داشته باشد. تای چی چوان با تمرینات منحصر بفرد خود و با تاکید بر آرام کردن ریتم ذهنی و هیجانات درونی، تاثیرات بسیار خوبی در رفع این معضلات دارد. تمرینات تای چی چوان بنحوی طراحی شده اند که ضمن حفظ آرامش و تعادل جسمی و روحی، ایجاد سوخت و ساز مناسب در بدن و افزایش حجم اکسیژن دریافتی توسط ریه ها، موجب دفع فشارهای روحی و ایجاد یک نوع شادابی طبیعی در انسان میگردد.
چندی پیش در یک برنامه رادیویی که برای داوطلبان آزمون سراسری دانشگاهها پخش میشد، شنیدم که یک متخصص پزشکی در حال ارائه توصیه هایی مبنی بر حفظ آرامش و اعتماد بنفس در جلسه امتحان و کنترل هیجانات روحی بود. ایشان در صحبت های خود به نکات جالب توجهی اشاره مینمودند که از مهمترین آنها میتوانم به تاکید بر تنفس آرام و شکمی اشاره کنم. نمی دانم آن متخصص محترم تمرین یا تحقیقی در زمینه تای چی چوان انجام داده بود یا نه ولی صحبت هایش در واقع گوشه ای از آموزه هایی است که در کلاسهای تای چی به هنرجویان ارائه میگردد. می بینید که آرامش در چه مقاطع حساسی میتواند راهگشای ما باشد و شاید بسیاری از شما علاقمندان تای چی چوان چنین لحظاتی را تجربه نموده و از آن مقاطع با موفقیت گذر کرده باشید
.
ماهیت تای چی چوان، اجتناب از سرعت و شتاب ناخودآگاه است. هرچه آرامتر بهتر و هرچه رهاتر، قوی تر! اگر شما از یک دونده دوی سرعت بخواهید یک فاصله ۱۰ متری را در مدت ۶۰ ثانیه طی کند شاید کاملا کلافه شده و یا اصلا نتواند چنین کاری را با حفظ آرامش و پیوستگی انجام دهد. او شاید سرعت و قدرت بالایی داشته باشد ولی ممکن است از حوصله و تعادل خوبی برخودارنباشد. شاید بهمین دلیل است که جمع کثیری از ورزشکاران رشته های دیگر ( حتی رشته های مختلف رزمی) و نیز هنرمندان سینما و تئاتر، موسیقی دانان، پزشکان، وکلا و اقشار مختلف جامعه، تای چی چوان را برای ارتقاء سطح کیفی رشته تخصصی خود انتخاب کرده اند.
تای چی چوان هنر سلامت زیستن است. آنچه که در اولین مراحل یادگیری تای چی چوان به هنرجویان گفته میشود، صبر و شکیبایی است که برای فراگیری این هنر زیبا، یک پیش نیاز بشمار می آید. اما حتی اگر میزان صبر و شکیبایی هنرآموز در بدو آموزش، در سطح خوبی هم نباشد، ماهیت تمرینات تای چی بنوعی است که موجب افزایش تدریجی آن خواهد شد.
تاثیرات طولانی مدت پرداختن به تمرینات تای چی چوان عبارتند از :
استحکام ساختار استخوانی و افزایش بنیه جسمانی، ایجاد تناسب اندام، برخورداری از هوشیاری و سلامت روحی، بهبود سوخت وساز بدن، افزایش مقاومت در برابر بیماری ها، احساس لذت از زندگی و امیدواری، ارتقاء توانایی مهار لحظات بحرانی و تصمیم گیری های موثر، افزایش تمرکز و درک بهتر مفاهیم، یافتن مهارت در دفاع شخصی و بسیاری از تاثیرات مثبت دیگر.
براین اساس ما تای چی کاران که از این دانش مفید بهره ای گرفته ایم، وظیفه داریم آنرا به دیگران که شاید اطلاعی از فواید این ورزش نداشته ولی واقعاً نیازمند آن باشند، توصیه نماییم که برای حفظ سلامتی خود و داشتن جامعه ای سالم، قدمی در این راه بردارند و خود و جامعه پیرامون خود را بسمت سلامتی و شادابی سوق دهند.
تالیف مصطفی داودی پناه – تیرماه ۱۳۸۷